Onlar seni dimdik tutarken ayakta, her şeyin üstesinden gelirler… Tüm yorgunluğuna hatta sana rağmen dik dururlar. Seni bir yerden alır başka bir yere götürürler ve sormazlar sana neden diye, sadece götürürler. Sen ne istersen onu yaparlar. Sorgulamazlar, baş kaldırmazlar sana… Bazen çok yorulsalar da isteklerini kibar bir “acı” ile dil’e getirirler. İsteklerini anlatamazlarsa eğer biraz daha acı katar kullandığı dil’ine… Bu dil ki; yapmak istediğin her şeye rağmen bir anda, seni durdurabilen…

İner, oturur, koşar, çıkar, yürür, dururlar… Ne yapmaları gerekiyorsa onu yaparlar. Yürüyen merdivende bile yürürler… Bu yürüme eylemini makineye bırakmazlar, tadına varmak isterler yürüyebilmenin… Bazen dururlar öylesine yukarıdan bir emir gelmediğinden bazen de hızla yürürler yürüyen merdivenlerden bir yere yetişmek için… Kimi zaman istemedikleri yerlere gitmek zorunda kalırlar sırf sen istedin diye… Ayakların geri geri gider, ağır ağır çıkarlar merdivenlerden…

Tüm bunları yaparken sorgulamazlar “neden” diye… Beklerler, "sorusunu… Sadece iner, oturur, koşar, çıkar, yürür, dururlar ve tüm bunları sen istiyorsun diye yaparlar.

 Şafak Uzun